Flores en Bali

Aangekomen in Flores, in de havenstad Labuan bajo zijn we op zoek gegaan naar een hostel. Na een beetje rondgelopen te hebben had ik 1 plaats benoemd waarvan ik zei; hier ga ik niet slapen! Je raad t al... We sliepen daar. In principe prima van binnen maar het was niet echt heel schoon, laten we het daar maar op houden. Na een verfrissende douche na 4 dagen zijn we met de hele groep van de boot gaan eten. Nadat we een hoop hebben nagevraagd zijn we erachter gekomen dat reizen door Flores heel lastig is. Openbaar vervoer neemt enorm veel tijd in beslag en een auto huren en zelf rijden wordt niet toegestaan hier. Een beetje teleurgesteld zijn we naar de Paradise bar gegaan waar we een hele goede avond hebben gehad met bijna de hele groep. Er was een live band die goede muziek speelde, dus dat zorgde voor een goede sfeer. Ik vertelde jullie al eerder over mijn stijgende lijn wat betreft de muizen/ratten fobie. Ik hebben terugval haha. In Labuan Baja heb je open riool met automatisch ook zorgt voor veel muizen en ratten. Ze zijn echt overal en ik voelde me niet heel erg op mijn gemak. Zeg maar: helemaal niet op mijn gemak haha! De volgende dag zijn we naar een waterval gegaan. Dit liet wel weer zien dat reizen door Flores super lastig is. Zelfs een taxi regelen naar de vulkaan was erg lastig. Na flink wat onderhandelen en regelen zijn we naar de waterval gegaan. We gingen met de playboy party bus! Op de vooruit was beplakt met grote stikkers: playboy! De chauffeur had de muziek zo hard staan en goede bas boxen ingebouwd wat zorgde voor de party bus. De rit duurde ongeveer 2 uur waarop we een kwartier door een bos moesten lopen en daarna een kwartier door rijstvelden. Dat laatste stuk was geweldig. De zon scheen op de rijstvelden waardoor de kleuren super goed uitkwamen, er waren geen toeristen en het had een geweldige omgeving. Ook bij de waterval waren er geen toeristen en de waterval was geweldig. In tegenstelling tot de andere die we hebben gezien was deze waterval enorm en erg gaaf. Na gezwommen te hebben in het ijskoude water zijn we weer terug gegaan naar Labuan Baja waar onze zoektocht verder ging naar vervoer naar de dingen de we wilde zien. Als we deze dag niks zouden vinden, zouden Saskia en ik terug gaan naar Bali omdat we niet nog een dag wilde verspillen in Labuan Baja waar eigenlijk niks te beleven is. Ik baalde er enorm van, aangezien Flores me erg gaaf leek. Eigenlijk het eerste toeristen informatiepunt waar we die dag binnenstapte was het raak. Er was vervoer voor een betaalbare prijs. Hier bleek wel dat het reizen zoveel tijd koste waardoor Camille en Louis niet meer mee konden helaas. In het kantoortje zat Ietën, hij wilde hetzelfde doen als ons, maar het was voor hem ook te duur om alleen te doen. Na wat onderhandelen hebben we het geboekt met z'n 6e (Sophie, Brad, Mandy, Etienne, Saskia en ik). Brad noemen we bradadvisor, the Google of the sea of bradlation omdat hij gigantisch veel feitjes weet over van alles en vooral over alles over wat er in de zee leeft. Ook spreekt hij redelijk goed Indonesisch, gewoon door het te oefenen en enkele woorden uit de lonely planet.

De volgende dag zijn we om 07.00 vertrokken met onze chauffeur Robi. De eerste stop was de miror stone cave. Hier hebben we een rondleiding gekregen. Het was niet een super grote grot, maar wel erg leuk. De grot heeft een lange tijd geleden onder zeelevel gestaan waardoor er allemaal koraal in de grot te vinden was. Het was erg leuk! Daarna zijn we doorgereden en zijn we gestopt bij een heel groot rijstveld bij een klein dorpje. Dit was allemaal heel puur en niet toeristisch zoals de eerste indruk van Flores helemaal is. Het lijkt of elk dorpje duizenden eigen rijstvelden heeft, huisjes langs de weg en aan de reacties van de mensen zijn ze nog niet veel toeristen gewend. Bij dit rijstveld en dorpje was het magisch mooi vond ik. Zo echt en zo mooi. Ik kan het niet omschrijven, maar het gaf mij een heel speciaal gevoel. Na nog een stop bij een uitkijkpunt zijn we naar de spider web ricefields gegaan. Dit was weer een hoogtepunt! Het was heel mooi. De rijstvelden waren ingedeeld als een spinnenweb en zo zag het er ook precies uit. Dit is een traditie in deze regio en deze rijstvelden zijn alleen in Flores te vinden. Het is een oude traditie en elke familie heeft een "spinnenweb". Hoe rijker de familie, hoe groter het web. Het dorpshoofd heeft het grootste web. Na hier een tijd te hebben gezeten zijn we doorgereden naar een meer. Dit was ook prima, maar niet zo spectaculair als andere dingen die we hebben gezien. Vanuit hier was de rit nog 3 uur naar Bajawa, waar we sliepen. Na een dag rijden begrijp ik waarom we niet zelf een auto mochten huren. De wegen zijn hier niet allemaal even goed en er zijn veel smalle wegen. Daarbij hebben we een prima chauffeur die goed rijdt en is het zonde om te moeten rijden omdat het uitzicht overal super mooi is. In Bajawa aangekomen hebben we wat gegeten en zijn we gaan slapen aangezien iedereen hartstikke moe was van het reizen. De volgende ochtend vroeg opgestaan om onze weg te vervolgen naar Riung met een pitstop bij de hotsprings. Ze deden niet onder voor hun naam, want "hot" waren ze!! Na de verschillende baden hebben uitgeprobeerd en al de alcohol eruit te hebben gezweet van de afgelopen weken zijn we doorgereden naar Riung. De weg naar Riung was erg slecht. Alle "wegen" bestonden uit zandpaden met gaten, kuilen en hobbels. Ook de minivan had het te verduren doordat we een klapband hadden. Wij schrokken enorm, maar blijkbaar is dat hier volkomen normaal aangezien Robi geen kickje gaf. Na wat technische handelingen (waar ik natuurlijk geen aandeel in heb gehad haha) zijn we verder gereden naar Riung. Aangekomen Riung verkent. Zoals ik al eerder vertel is Flores puur en echt en stijgt Riung daar bovenuit! Het is een klein dorpje met 13 uur elektriciteit per dag, allemaal kleine huisjes en een haventje. We zijn naar de haven gegaan om de trip naar de 17 Islands te regelen. Op de weg naar de haven begroette ons iedereen en was iedereen erg vriendelijk. Aangekomen in de haven zagen we kinderen spelen, lachen en plezier maken. Eindelijk kinderen die echt kind zijn, plezier maken en geen armbanden hoeven te verkopen of geld vragen wanneer een foto wordt gemaakt. Na een potje volleybal hebben we een deal kunnen maken voor de trip voor de volgende dag. Er is niet veel keus qua eetgelegenheden, dus hebben we maar voor de afwisseling de andere gepakt haha. Goede keuze! Verse vis van de barbecue met verse groente en nasi of mie. Het eten was echt heerlijk! Na het eten werden we uitgenodigd door de ober (Armando) om bij hun te zitten en een biertje te drinken. Dit was erg gezellig en hier merkte je ook een hele andere mentaliteit dan in andere toeristische plekken. Het was zo gezellig dat we uitgenodigd werden om de volgende avond mee naar een bruiloft te gaan. Opgewekt zijn we naar bed gegaan. Het beloofd een mooie dag te worden. We zijn de volgende ochtend naar de haven gegaan waar we een ontbijt kregen bij de man thuis. Het was erg leuk om in de huisjes binnen te kijken. Het zag er eigenlijk heel netjes en schoon uit, beter dan dat ik had verwacht. Na ontbeten te hebben zijn we in zijn vissersbootje gestapt en gaan varen. We zijn eerst gestopt bij het punt was de "flying fox" te vinden zijn. Dat zijn te grote vleermuizen. Erg indrukwekkend om te zien! Nadat de 2 mannen op de boot alles gekke geluiden en bewegingen uit de kast hadden gehaald om de beesten zoveel mogelijk te laten bewegen zijn we door gereden naar de eerste snorkelplek. Ik denk dat we een beetje verwend zijn wat betreft het snorkelen op Gili T en tijdens de Komodo trip! Het snorkelen was erg leuk, maar niet super. We hebben mooiere dingen gezien. Na een uurtje gesnorkeld te hebben zijn we naar een van de eilanden gevaren. Wauw wauw wauw!! Als je t over witte stranden en blauw water hebt, heb je het daar over. Het is een onbewoond eiland en alleen wij waren op dat eiland. Geweldig!! Na wat gezwommen en aan het strand gelegen te hebben zijn de mensen van de boot begonnen aan het eten. Er werden 4 gigantische vissen tevoorschijn getoverd en een barbecue gemaakt! Een half uur later stond er een 5 sterrenmaaltijd geserveerd op het strand. Het was echt heerlijk. Na mezelf te vol hebben gegeten en even uitgebuikt te hebben op het strand hebben we het eiland verlaten en zijn we doorgevaren naar de volgende snorkelplek. Ook deze plek was iets minder dan we gewend waren, maar niks te klagen. Na wat gesnorkeld te hebben, hebben we een poging tot zonsondergang kijken gedaan op de boot. Helaas was het daarvoor te bewolkt. Om 10 uur hadden we afgesproken in het restaurant waar Amando ons zou meenemen naar de bruiloft. We waren allemaal heel erg nieuwsgierig hoe de bruiloft eruit zou zien. De bruiloft werd buiten gehouden onder een grote overkapping. Iedereen was erg mooi aangekleed en wij kwamen aan met onze korte broeken en slippers. De bruid zat met haar bruidsmeisjes op een sofa voor in de "zaal". Ze zat hier eigenlijk continu met haar telefoon te spelen. Voor de sofa op het podium was de dansvloer met daarachter het zit gedeelte allemaal gericht naar de bruid. We waren meer dan welkom op de bruiloft en we werden daarna ook meteen verwelkomd met eten. Na wat gegeten te hebben werd het tijd voor te dansen. Iedereen gaat in een lange rij tegenover elkaar staan waar ze dansen. Ook vragen ze mensen om mee te dansen. Saskia en ik zijn enkele keren gevraagd voor een dansje die we natuurlijk niet afsloegen. De mannen waren fanatiek aan het dansen waarbij de heupen voorbij kwamen gevlogen. Grappig was dat er een nummer werd gespeeld er een pauze was van enkele seconde waar iedereen weer van de dansvloer afging en als er een goed nummer kwam iedereen weer de dansvloer op rende. Pas laat in de avond wordt er alcohol gedronken, voor namelijk Arak. Dat is een Indonesische sterke drank. De mannen gaan dan in een ronde zitten, shotten de Arak en geven het glas door. We zaten tussen de politie van Riung waarvan duidelijk was dat zij veel macht hadden in Riung. Een man was duidelijk de leidinggevende waar iedereen tegenop keek. Wanneer hij danste sprong de rest ook direct op. De gasten werden op een dreigende manier aangesproken door de dj dat er mensen danste met sigaretten in hun hand. Dat is in Indonesië erg respectloos! De machtige politieman liep arrogant over de lege dansvloer en kijk iedereen even met een woeste blik aan. Nadat iedereen stil en huiverig naar de speech voorbij was, ging het feest weer vrolijk verder.

Weer vroeg uit de veren om onze tocht te vervolgen door Flores. Dit beloofde een lange dag met reizen te worden. We reden deze dag het halve eiland door om uiteindelijk in Moni te stoppen, waar de entree is voor de Kelimutu. Dat is een vulkaan met 3 verschillende gekleurde meren in de kraters die elke maand van kleur veranderd. Na een aantal uren rijden zijn we aangekomen bij de eerste stop voor de dag, blue stone beach. Het strand lag vol met blauwe stenen en was best leuk om te zien. Ook hadden we live entertainment van een vrouw die of te veel Arak of te veel drugs had genomen. Ze gaf een theatrale show weg in de zee met allerlei kunsten en capriolen. We hebben onze weg vervolgd en gestopt in Ende, waar onze lunch was. De bediening zag er niet heel erg enthousiast uit en het duurde ook een behoorlijke tijd. Saskia en ik hadden beide nasi. De bediening gaf het eerst per ongeluk aan de verkeerde tafel waardoor er al aan 1 bord gegeten was. Dit maakte de bediening niet zoveel uit en wilde het daarna gewoon aan ons geven. We hebben gezegd dat we dit niet hoeven en wilden er ook niet voor betalen. Uiteindelijk heeft onze chauffeur Robi ervoor moeten betalen, dus hebben wij hem maar netjes terug betaald. Na een stop bij een gigantisch groot maar vooral enorm mooi rijstveld zijn we door gegaan naar een lokaal marktje (waar zoals gewoonlijk) elk kraampje precies dezelfde dingen verkochten. Even laat aangekomen in Mori hebben we een hostel geregeld en wat rond gelopen. Ook het avondeten kosten was geduld. We kwamen om 18.30 aan en hadden 21.30 allemaal gegeten. Het wachten in combinatie met de honger die we ondertussen wel hadden zorgde verrassend genoeg voor een hele goede sfeer. Ik begrijp alleen echt niet waarom ze hier niet voor groepen kunnen koken. Er hadden 3 mensen mie & 2 mensen nasi. Niet zo moeilijk lijkt me toch? De planning was om redelijk vroeg naar bed te gaan omdat we de volgende dag om 04.00 uit bed moesten om naar de top van de Kelimutu te gaan. Zo gezegd, zo gedaan en om 04.30 zaten we allemaal braaf in de wagen op weg naar de Kelimutu. Na een rit van een dik half uur werden we afgezet op het punt waar de auto's niet verder konden. Na het beklimmen van alle andere vulkanen was de Kelimutu een eitje. 30 minuten lopen met hoofdzakelijk traptreden en bijna platte stukken. Op de top waren we net op tijd voor zonsopgang. Het was helemaal niet zo koud op de Kelimutu als op de andere vulkanen die we hadden beklommen, dus dat was niet erg! De zonsopgang was heel erg mooi. Het was een beetje bewolkt maar de roodkleurige zon was heel goed te zien. Ook de krater met de drie verschillende kleuren water kwam toen tevoorschijn. Ik begrijp waarom dit het hoogtepunt van Flores is! Het zijn gigantische meren in nog grotere kraters met heldere kleuren (baby blauw, donker blauw en groen)! Na genoten te hebben en verschillende foto's genomen te hebben zijn we naar een ander uitzichtpunt gelopen en daar ook nog even alles aanschouwd. Nadat we dit hadden gezien zijn we terug naar ons hotel gegaan en zijn we in de auto gestapt voor de lange rit richting Bajawa. De eerste stop was een traditioneel dorpje. We verwachte er erg veel van, maar dit was meer te vergelijken met het openlucht museum. Alleen gebouwen zonder "echte" mensen ie er wonen. Daarna een tweede tussenstop gemaakt op een vis- en fruitmarkt en door naar Bajawa. Vlakbij Bajawa was er de derde stop, Bogo. Ook een traditioneel dorpje die onze verwachtingen meer dan waar maakte. Er leefde 300 mensen in het dorp in allemaal traditionele hutjes en huisjes hoofdzakelijk van bamboe gemaakt. Het hele dorp liep uit om ons te begroeten. Na een kleine wandeling door het dorp mochten we binnen in het huis van de enige Engels sprekende vrouw in het dorp. Na wat koffie gedronken te hebben zijn we verder gegaan en kwamen we aan bij wat oudere mensen, ik schat rond de 70/80 jaar. We konden een klein beetje een gesprek voeren en kwamen erachter dat ze allemaal ouderwetse Nederlandse namen hebben zoals: Juliana, Wilhelmina en Aloysius. In het dorp was de dag ervoor een feest gehouden, waardoor de muziekboxen er nog stonden. Er waren mensen aan het dansen en we werden uitgenodigd om mee te dansen. Het halve dorp sprong de "dansvloer" op en begon te dansen. Ook werd ons een traditionele dans geleerd. Na een flinke tijd gedanst te hebben zijn we naar Bajawa gegaan. Na wat gegeten te hebben wilde Brad, Sophie, Saskia en ik een filmpje kijken. Met z'n allen in bed gekropen omdat het zo koud is in Bajawa. De tablet van Brad aangezet en binnen 5 minuten sliep iedereen behalve Sas.

Alweer de laatste dag van het rondreizen in Flores. Dit beloofde een hele lange dag met reizen te worden. Na een dik uur rijden zijn we gestopt bij een lokale Arak brouwerij. Dit klinkt als een hele grote fabriek, maar het was gewoon in de voortuin van een familie. Arak wordt gemaakt van bessen die gestampt worden. Dit is dan wit van kleur. Het wordt daarna verwarmd en valt door een lange buis in een emmer. Doordat het verwarmd wordt, veranderd de kleur in transparant en komt de alcohol vrij. Het was ook hele sterke Arak, vooral voor 10 uur in de ochtend. Na nog een traditioneel dorp bezocht te hebben hebben we een lange rit terug naar Labuan Bajo gehad. We sliepen deze nacht echt op een vette plek. Boven op de heuvel stonden een hoop tenten/tipi's waar je in kon slapen met een goed uitzicht op de haven en zonsondergang. In Labuan Bajo is niet zoveel te doen, dus hebben we de volgende dag ook niet gedaan. Het was een hele dagtaak om de boot naar Bali te regelen. Niemand wist waar het kantoor was om het te regelen en hoe laat, van waar en wanneer die vertrok. Na veel navraag hebben we het eindelijk geregeld en zijn we de volgende dag om 8 vertrokken (2 uur later dan op het ticket stond)! Wat een gekkenhuis was dit! Politie kwam erbij te pas ok iedereen veilig op de boot te laten komen, anders zou iedereen elkaar ondersteboven drukken. Aangekomen op de boot op zoek naar een plek. Het was een heeeele bijzondere ervaring! We hebben 1 toerist meer gezien en de rest waren locals. Er waren verschillende levels met allemaal matrassen. Het was er warm, rokerig, vies en vol met kakkerlakken. Mandy, Etienne, Saskia en ik besloten dan ook op het deck te verblijven. Terwijl we een kaartspelletje speelde kwamen er allemaal locals om ons heen staan om ons (of het kaartspel) te bekijken. Omdat het niet vol te houden op het deck zijn we informatie gaan vragen over een cabine. Dit was betaalbaar, maar vooral schoon dus hebben we er besloten om hier te slapen (goede keuze!) De boottrip was lang, maar was prima vol te houden. Met was kletsen, kaarten, slapen en rondlopen was de dag goed te vullend. Na 30 uur hebben we afscheid moeten nemen van Mandy en Etienne. Hun stop was op Lombok! 6 uur later hebben we ook afscheid moeten nemen van Sophie en Brad. Met Sophie hebben we meer dan anderhalve maand samen mee gereisd. We vonden het allemaal wel lastig om afscheid te nemen!

Na gedag gezegd te hebben zijn we richting Ubud vertrokken. Na anderhalf uur gereden te hebben hadden we een beetje een cultuurschok haha! Na lang reizen op niet toeristische plekken, 36 uur op een boot te hebben gezeten en stinken was Ubud heel toeristisch, veel mensen, zag iedereen er perfect uit in een mooie jurk met hoge hakken en was het heel anders dan dat wij gewend waren. Na een hostel gevonden te hebben zijn we een hapje gaan eten en hebben we een drankje gedaan. De volgende dag hebben we Mehdi weer ontmoet. Mehdi hebben we leren kennen op de Komodotrip en is de paar dagen in Labuan Bajo bij ons gebleven. Het was erg leuk om hem te zien! Na het bezoeken van wat tempels & rijstvelden zijn we een hapje gaan eten in een tent met een liveband! Normaal is live muziek in Indonesië niet heel geweldig (vals, traditionele muziek of Engels met een verschrikkelijk accent), maar hun waren geweldig. Helaas stopte het na 11 uur en zijn we naar een ander tentje gegaan om wat te drinken. De volgende dag zouden we een taxi hebben voor 200.000 Rupiah naar Lovina. Aangekomen op de plek waar we hadden afgesproken was de man nergens te vinden. Afgezet!! Niemand reed voor minder dan 400.000 en de publieke transport reed niet meer dus waren we genoodzaakt om een taxi te pakken aangezien we daar een hotel hadden geboekt voor de laatste dagen van Saskia. Uiteindelijk aangekomen werden we hartelijk verwelkomd en was het heel mooi. Een heel mooi zwembad, mooie kamers en heel rustig. Het was meer een verblijf voor koppels dan voor reizigers. We hebben er ons wel vermaakt. Eerlijk gezegd hebben we niet veel meer gedaan gegeten en gedronken, maar vooral genoten aan het lekkere zwembad. De laatste avond van Saskia zijn we sushi gaan eten alsnog voor mij verjaardag. De sushi was echt heerlijk en het was heerlijk. De volgende ochtend zijn we samen naar Sanur gegaan waar Saskia de taxi heeft gepakt. Het was heel raar om afscheid te nemen en elkaar na 2.5 maand 24/7 gezien te hebben elkaar nu tot eind januari niet meer zien. Ook vond ik het kei spannend om alleen te zijn en was ik benieuwd hoe ik dat zou gaan ervaren. Het was even een uurtje wennen, maar ik ga al snel contact met mensen in het hostel. We zijn die avond direct met 6 mensen uiteten geweest!! Was erg gezellig. Eigenlijk heb ik deze dagen niet meer gedaan dan aan het zwembad gelegen, wat gekletst en vooral gerelaxt. Wat ik gezien heb is van Bali is mooi, maar is niet t vergelijken met andere eilanden zoals Sumatra of Flores! In mijn mening is het zo jammer dat veel mensen op vakantie gaan in Java en Bali, terwijl dat in mijn mening toch wat minder is (maar nog steeds geweldig!!) Dus als je nog wilt gaan... Houd mijn wijze advies in je achterhoofd haha!

Momenteel ben ik weer in Kuta. Ik slaap 5 minuten van het vliegveld af, omdat ik erg vroeg m'n vlucht heb en geen zin heb in geouwehoer vroeg in de morgen! Met het hotel heb ik wel heel veel geluk gehad. Het is een behoorlijk mooi hotel! Ik heb 137.000 rupiah betaald. (8.50 ofzo) Kom ik daaraan: zie ik op de folder 650.000 voor mijn kamer! Dus ze zag me kijken & zei dat ik heel veel geluk had omdat t systeem flipte en daardoor goedkoper op internet stond. Hij stond er die middag ook niet bij! Lucky me!

Ik vind het heel jammer om Indonesië vaarwel te zeggen! Ik heb er heel gezien, gedaan en geleerd. Het is een geweldig land waarvoor 2 maanden zelfs te kort zijn! Ondanks dat heb ik stiekem ook wel weer zin in een nieuw land, nieuwe mensen en een nieuwe uitdaging. Heel spannend maar ook heel leuk!

Indonesië bedankt! Je bent geweldig!!!!